سیامک تیموری
امروزه ماینرها نقش مهمی در بقای اتریوم ایفا می‌کنند. البته این نقش کاملا واضح و روشن نیست. بسیاری از کاربران تصور می‌کنند که تنها هدف ماینینگ این است که اترها به روشی به دست آید که به صادر کننده مرکزی نیازی نباشد. این درست است. توکن‌های اتریوم از طریق پروسه استخراجی با نرخ 5 اتر برای هر بلاک ایجاد می‌شوند. اما ماینینگ نقش مهم دیگری هم دارد.
معمولا این بانک‌ها هستند که مسئول نگهداری از تاریخچه دقیق تراکنش‌ها هستند. آن ها مطمئن می‌شوند که پولی بدون مبدا ظاهر نشده باشد(!)، کاربران تقلب نکنند و پول خود را بیش از یک بار خرج نکنند.
از طرف دیگر بلاکچین‌ها روش ثبت تاریخچه بسیار متفاوتی را ارائه داده‌اند. به این صورت که به جای یک واسطه، کل شبکه تراکنش‌ها را تایید می‌کند و آن را به دفتر کل اضافه می‌کند.
با اینکه هدف اصلی، یک سیستم پولی "بدون اعتماد" یا "با حداقل اعتماد" است، ولی با اینحال یک نفر باید کل سوابق مالی را امن کند و مطمئن شود که کسی تقلب نمی‌کند. عمل ماینینگ یک اختراع جدید است که نگهداری از سوابق تراکنش‌ها به صورت غیر متمرکز را ممکن می‌کند.
ماینرها در واقع همزمان با جلوگیری از کلاهبرداری (دو بار خرج کردن اترها)، به یک توافق عام در مورد سابقه تراکنش‌ها می‌رسند. مسئله جالبی که تا قبل از بلاکچین های مبتنی بر پروتکل اثبات کار، در ارزهای غیر متمرکز حل نشده بود.
با اینکه اتریوم به دنبال روش‌های دیگری برای رسیدن به توافق عام درمورد اعتبار یک تراکنش است، ولی این ماینینگ است که کل پلتفرم را زنده نگه داشته است.
ماینینگ چگونه است؟
امروزه پروسه ماینینگ اتریوم تقریبا شبیه به بیت کوین است. برای هر بلاک تراکنش، ماینر ها برای حدس پاسخ سریع و پیوسته به معادله‌های ریاضی، از کامپیوتر استفاده می‌کنند تا وقتی که یکی از ماینرها برنده می‌شود.
به طور خاص ماینرها متادیتای اصلی و منحصر به فرد بلاک (از جمله زمان و نسخه نرم افزاری) را از طریق عملیات هش (که عبارتی متشکل از اعداد و حروف با طولی خاص را ایجاد می‌کند که تصادفی به نظر می‌رسد)، اجرا می‌کنند و تنها "مقدار علی الحساب" را عوض می‌کنند که روی مقدار هش تاثیر می‌گذارد.
اگر ماینر هَشی را پیدا کند که با هدف فعلی تطابق داشته باشد، ماینر با اتر پاداش می‌گیرد و آن را با تمام شبکه و سایر نودها (node ها یا رایانه‌های دیگر شبکه) به اشتراک می‌گذارد تا آن را تایید کنند و به دفتر کل خودشان بیافزایند. اگر ماینر "ب" این هَش را پیدا کند، ماینر "الف" کار روی بلاک را متوقف کرده و این پروسه را برای بلاک بعدی تکرار می‌کند.
تقلب در این بازی برای ماینرها بسیار دشوار است. هیچ راهی برای دور زدن کار و رسیدن به یک جواب درست نیست. برای همین است که روش حل معادله ها "اثبات کار" یا Proof of Work نام دارد.
از طرف دیگر تایید کردن مقدار هش تقریبا هیچ زمانی از دیگران نمی گیرد که دقیقا همان کاری است که هر نود انجام می دهد.
طبق آمارها هر 12 تا 15 ثانیه یک ماینر یک بلاک را پیدا می‌کند. اگر ماینر ها حل معادلات را با سرعت بیشتر یا کمتر از این انجام دهند، الگوریتم به صورت خودکار سطح دشواری معادله را تنظیم می‌کند تا ماینر ها دوباره به زمان حل حدود 12 ثانیه برسند. ماینر ها به صورت تصادفی اتر دریافت می‌کنند و سود آن ها به شانس و قدرت پردازشی که به این کار اختصاص داده اند، بستگی دارد.
الگوریتم اثبات کاری که اتریوم از آن استفاده می‌کند “ethash” نام دارد. این الگوریتم طوری طراحی شده تا حافظه بیشتری نیاز داشته باشد و ماینینگ با استفاده از دستگاه های ASIC را سخت تر کند. دستگاه های ASIC در واقع چیپست‌های مخصوص ماینینگ هستند که در حال حاضر تنها روش سودده استخراج بیت کوین می‌باشند.
از این رو به نظر می رسد که ethash به این هدف خود رسیده باشد، چرا که دستگاه های ASIC برای استخراج اتریوم کار نمی‌کنند.
علاوه بر این از آنجایی که اتریوم قصد دارد از الگوریتم اثبات کار به الگوریتم اثبات سهام (Proof of Stake) منتقل شود، خریدن یک دستگاه ASIC احتمالا تصمیم خوبی نیست چون به احتمال زیاد تا مدت زیادی نمی‌تواند مفید باشد.
انتقال به الگوریتم اثبات سهام
احتمال دارد اتریوم دیگر به ماینر ها نیازی نداشته باشد. توسعه‌دهندگان تصمیم دارند که دیگر از الگوریتم اثبات کار استفاده نکنند. الگوریتمی که در حال حاضر شبکه برای تشخیص اعتبار یک تراکنش و محافظت در برابر کلاهبرداری از آن استفاده می‌کند. به جای آن می خواهند از الگوریتم اثبات سهام استفاده کنند، شیوه کار این الگوریتم به این صورت است که شبکه توسط صاحبان توکن اداره می‌شود.
اگر (یا زمانی که) این الگوریتم به کار گرفته شود، الگوریتم اثبات سهام می‌تواند وسیله‌ای برای رسیدن به توافق توزیع شده که به منابع کمتری نیاز دارد، باشد.
سنانجفیان
پوریازعیم زاده
میلادآقایاری
نظر شما