کاردانو چیست؟

چارلز هاسکینسون معتقد است که کاردانو نسل سوم بلاک چین است، در حالی که بیت کوین و اتریوم اولین و دومین نسل هستند. بنابراین شرکت به جای اینکه از کدهای سایر بلاک چین‌ها کپی برداری کند ، بلاک چین مخصوص به خودش را طراحی کرده است.

مردم گاهی فکر می‌کنند که کاردانو و ADA شبیه به هم هستند، اما تفاوت‌های اندکی بین آن‌ها وجود دارد. کاردانو نام بلاک چینی است که به مردم اجازه می‌دهد تا سرمایه‌هایشان را جابه جا کنند. در  حالی که کوین ADA نام یک ارز دیجیتال است. دقیقا شبیه به ریپل که نام یک بلاک چین و XRP نام ارز دیجیتال مخصوص به آن است.

بلاک چین کاردانو همانند اتریوم به مردم اجازه می‌دهد تا قراردادهای هوشمند ایجاد کنند. قراردادهای هوشمند به مردم این امکان را می‌دهند تا بدون نیاز به شخص ثالث قرارداد امضا کنند، به طوری که هنگام فراهم شدن شرایط همه چیز به صورت خودکار انجام می‌شود.

کاردانو مانند اکثر بلاک چین‌ها غیر متمرکز است و توسط هیچ مرجع واحدی کنترل نمی‌شود. در عوض، تراکنش‌ها و قراردادهای هوشمند توسط اجماع تایید می‌شوند. این اجماع "نود" (Node) نام دارد و این کار را به کمک قدرت محاسباتی کامپیوتر هایشان انجام می‌دهند. با این حال، کاردانو تفاوت‌هایی با بیت کوین و اتریوم دارد که در ادامه به آن خواهیم پرداخت.

کاردانو برای اینکه پروژه را تکمیل کند از طریق عرضهٔ اولیهٔ سکه (ایکو) ۶۳ میلیون دلار سرمایه جمع کرد. پس از آن، بازار سرمایهٔ کوین ADA به ۳۳ میلیارد دلار رسید. کاردانو کوین هنوز در حال طی کردن مراحل ساخت خود است؛ اگرچه روی کاغذ پروژه بی نظیر به نظر می‌رسد، اما با این حال باید تا تکمیل پروژه صبر کرد.

بیشتر بخوانید: ۸ تا از بهترین منابع برای مطالعه تکنولوژی بلاک چین

کاردانو چگونه عمل می‌کند؟

برای درک این موضوع ابتدا باید از نحوه‌ٔ عملکرد بلاک چین با خبر شوید. این بلاک چین از دو لایه تشکیل می‌شود:

• لایهٔ توافق : این لایه طراحی شده و اکنون قابل بهره برداری است. لایهٔ توافق به کاربران اجازه می‌دهد تا از طریق کیف‌ پول‌های خود کوین DAD جابه جا کنند. 
• لایهٔ محاسباتی : این لایه هنوز به بهره برداری نرسیده و در حال تکمیل شدن است. هنگامی که راه اندازی شود به کاربران اجازه می‌دهد تا قراردادهای هوشمند ایجاد کنند.

فرق کاردانو با سایر بلاک چین‌ها در همین دو مورد است، جایی که بلاک چین‌های قدیمی تنها از یک لایه برخوردار هستند.

لایهٔ محاسباتی نسبت به اتریوم از انعطاف بیشتری برخوردار است و امکان تغییرات کوچک برای کاربران فراهم است. به طور مثال، از آنجایی که کشورهای مختلف قوانین خودشان را دارند، کاردانو می‌تواند نحوهٔ ذخیرهٔ داده‌ها را مطابق با قوانین آن کشورها تغییر دهد.

اگرچه اطلاعات کاربران خصوصی می‌ماند، اما با این حال کاردانو همیشه می‌تواند اطمینان حاصل کند که آن‌ها مطابق با قوانین داخلی رفتار کنند. لایهٔ محاسباتی همچنین برای ایجاد انشعاب نرم (soft fork) مناسب است در حالی که بلاک چین‌های قدیمی از دستیابی به آن عاجز مانده‌اند.

برای درک بهتر از این دو لایه به موارد زیر توجه کنید:

• جان قصد دارد برای تعمیر چراغ‌های آشپزخانه یک برقکار خبر کند.
• جان وارد قرارداد هوشمند که در لایهٔ محاسباتی ذخیره شده است می‌شود.
• این توافق بیان می‌کند که به محض تعمیر چراغ‌های جان، مبلغ توافق شده ظاهر می‌شود. 
• سپس قرارداد هوشمند به لایهٔ توافق ارسال می‌شود و برقکار می‌تواند دستمزد خود را برداشت کند.
• همه چیز به صورت خودکار انجام می‌شود و نیازی به شخص ثالث نیست.

کاردانو چه تفاوتی با بیت کوین و اتریوم دارد؟

در کمتر از دو ماه پس از شروع پروژه کاردانو (Cardano)، این ارز جای خود را میان دیگر رمزارزها پیدا کرد. توکن ADA خود را نسل سوم ارزهای رمزنگاری شده می‌نامد و هدف خود را مقابله با مشکلات مقیاس پذیری و زیرساختی که ابتدا در بیت کوین، اولین رمزارز که ایده سکه‌های دیجیتال را معرفی کرد و سپس در اتریوم، نسل دوم از سکه‌های هوشمند، عنوان می‌کند. به طور خاص، هدف کاردانو پایداری در پلتفرمهای ارزهای دیجیتال است.

اولین مشکل کاهش سرعت شبکه‌ها و هزینه‌های بالا ناشی از افزایش حجم معاملات است. الگوریتم کاردانو، اوروبوس (Ouroboros)، به عنوان یک راه‌حل احتمالی برای حل این مشکل ارائه شده است.

اوروبوس (Ouroboros) از الگوریتم گواه اثبات سهام (PoS) برای صرفه‌جویی در هزینه‌ها استفاده می‌کند و پردازش تراکنش‌ها را سرعت می‌بخشد. به جای داشتن یک کپی بلاک چین در هر گره (همانطور که در بیت کوین رایج است)، تعداد گره‌ها را در یک شبکه با انتصاب یک رهبر مسئول برای تایید و تایید تراکنش‌ها از مجموعه‌ای از گره‌ها، تنظیم می‌کند. بنابراین گره رهبر تراکنش‌ها را به شبکه اصلی متصل می‌کند.

کاردانو همچنین از RINA برای افزایش مقیاس پذیری شبکه خود استفاده کرده است. این توپولوژی شبکه ابتدا توسط John Rose توسعه داده شد تا امکان افزایش مقیاس پذیری را به شبکه‌های ناهمگن بدهد. چارلز هاسکینسون اعتقاد دارد که می‌خواهد پروتکل‌های کاردانو  را برای رسیدن به استانداردهای TCP / IP، به پروتکل غالب اینترنت برای تبادل اطلاعات تبدیل کند.

در حال حاضر هیچ راهی برای انجام تراکنش‌های زنجیره‌ای بین رمزارزها یا انجام تراکنش بین ارز دیجیتال و اکوسیستم مالی جهانی وجود ندارد. معاملاتی که هزینه‌های گزافی دارند تنها یک واسطه محسوب می‌شوند. مجموعه‌ای از مقررات مربوط به هویت مشتری (KYC) و تراکنش، اکوسیستم رمزارز را از همتای جهانی خود دور می‌کند.

هدف کاردانو این است که با ایجاد بلوک زنجیره های متقاطع، امکان این مبادلات را فراهم کند و در نهایت پایداری در ساختارهای حکومتی ایجاد کند تا انگیزه‌هایی برای ماینرها در استفاده از این ارز ایجاد کند. علاوه بر این، هدف آن ایجاد چیزی است که سازندگان آن را به عنوان «قانون اساسی» توصیف می‌کنند (اتفاقاتی که در بیت کوین و اتریوم راجع به هاردفورک افتاد تکرار نشود).

بیشتر بخوانید: تنها 30 درصد از استیبل کوین‌ها قابل استفاده هستند!

بازار کاردانو چگونه است؟

در زمان انتشار این مقاله، کاردانو در مراحل اولیه خود به عنوان یک رمزارز به سر می برد. ADA اغلب به عنوان «اتریوم ژاپنی» شناخته می‌شود و سال گذشته در ژاپن از طریق دستگاه‌های خودپرداز و کارت‌های اعتباری در دسترس قرار گرفت.

کاردانو برنامه‌های جاه طلبانه ای برای آینده دارد و قصد دارد فراتر پیش رود و به عنوان یک «چارچوب محاسبات قابل‌اعتماد» برای سیستم‌های پیچیده، مانند قمار و سیستم‌های بازی عمل کند. کاربردهای دیگری نیز در وب سایت این ارز مانند مدیریت هویت، ایجاد یک سیستم اعتباری، یک کیف پول جهانی با تسهیلات تجاری رمزنگاری خودکار با نام Daedalus و قابلیت‌های تبدیل توکن به ارز فیات آمده است. اما در حال حاضر مشخص نیست که آیا حقیقتا توکن ADA نقش مهمی در سیستم‌های برنامه‌ریزی‌شده ایفا می‌کند یا خیر.

تراکنش‌های ADA چگونه تایید می‌شوند؟

در ابتدای مقاله اشاره کردم که سیستم عامل کاردانو غیر متمرکز است و توسط هیچ مرجع واحدی کنترل نمی‌شود. یعنی شبکهٔ کاردانو مانند بیت کوین و اتریوم توسط ماینرها اداره می‌شود.

با این حال، کاردانو به روش دیگری روی آورده است که الگوریتم "Ouroboros" نام دارد. کاردانو تراکنش‌ها را با استفاده از سیستم موافقت به نام "الگوریتم اثبات سهام" تایید می‌کند:

• افرادی که می‌خواهند به انجام تراکنش‌های معتبر کمک کنند "اعتبارسنج" نام دارند.
• اعتبارسنج‌ها باید مقداری از کوین‌های ADA را که "Stack" نام دارند نزد خود نگه دارند.
• هنگامی که اعتبارسنج به انجام تراکنش معتبر کمک کند، مقداری ADA اضافی به عنوان پاداش دریافت می‌کند.
• هر چه مقدار "Stack" بیشتر باشد، شانس اعتبارسنج برای دریافت پاداش بیشتر می‌شود.
• مقدار پاداشی که دریافت می‌کنند بستگی به مقدار "Stack" آن‌ها دارد.

این سیستم نسبت به الگوریتم اثبات کار بسیار سازگارتر و کارآمدتر است و همچنین از لحاظ زیستی بهتر است زیرا برق بسیار کمی مصرف می‌کند. این امر باعث می‌شود تا تراکنش‌ها کندتر عمل می‌کنند. 

بیشتر بخوانید: تراکنش‌های روزانه اتریوم، از مرز یک میلیون رد شد!

اگرچه سایر بلاک چین‌های اثبات سهام نیز در دسترس هستند، اما تیم سازندهٔ کاردانو اعلام می‌کند که هیچ روش تصادفی برای انتخاب اعتبارسنج ارائه نمی‌کند. به این دلیل است که آن‌ها الگوریتم "Ouroboros" خود را بر روی مدل استاندارد اثبات سهام ایجاد کردند. این کار باعث می‌شود تا همه برای دریافت پاداش از شانسی منصفانه و برابر برخوردار باشند.

گاها ازین رفتار با نام "اکثریت صادق" یاد می‌شود زیرا اگر افرادی مقدار زیادی "Stack" در بلاک چین داشتند (مثلا مقدار زیادی ADA  در اختیار داشتند)، آنگاه می‌توانند از امنیت، ثبات و از همه مهمتر صداقت شبکه اطمینان حاصل کنند.

آیا کاردانو مقیاس پذیر است؟ 

بلاک چین‌های مختلفی در بازار وجود دارند که باید بدانیم کدام یک منحصر به فرد هستند. مقیاس پذیری یکی از مهمترین مواردی است که باید هنگام انجام پروژه به آن توجه کرد.  در صنعت ارز دیجیتال،‌ مقیاس پذیری به معنای این است که یک بلاک چین قادر است چند تراکنش را در یک بازهٔ زمانی خاص پردازش کند. معمولا این بازهٔ زمانی یک ثانیه در نظر گرفته می‌شود.

بلاک چین‌های قدیمی مانند بیت کوین و اتریوم مشکلات زیادی با مقیاس پذیری دارند زیرا آن‌ها تراکنش‌های محدودی را در یک بازهٔ زمانی مشخص می‌توانند پردازش کنند. در حقیقت،‌ بیت کوین در ثانیه تنها قادر به پردازش ۷ تراکنش است، در حالی که اتریوم در بهترین حالت ۱۵ تراکنش را پردازش می‌کند. کاردانو در این زمینه بهتر عمل می‌کند.

هنگامی که تراکنش‌ها در بلاک چین بیت کوین تایید می‌شوند، برای همیشه در لجر عمومی باقی می‌مانند. به طوری که با انجام هر تراکنش جدید، بلاک چین لجر بزرگ و بزرگتر می‌شود. تنها مشکلی که هست، ماینرها باید یک سری کپی از هر تراکنش نزد خود بایگانی کنند که این امر مسئلهٔ مقیاس پذیری را بیش از پیش مهمتر می‌کند.

با این حال، کاردانو در حال ساخت یک بلاک چین متفاوت است. این بلاک چین با جدا کردن اطلاعات افرادی که در تراکنش‌ها شرکت نداشته‌اند کارها را انجام خواهد داد. به عنوان مثال، اگر جان ۱۰۰ ADA به مایکل ارسال کند،‌ آنگاه جان و مایکل تنها افرادی هستند که در این تراکنش شرکت داشته‌اند.

هنگامی که اعتبارسنج‌ها به تایید تراکنش‌ها کمک می‌کنند، فقط باید اطلاعات مربوط به همان تراکنش را نزد خود بایگانی کنند، نه کل بلاک چین را ! تیم سازنده همچنین به دنبال افزودن پروتکل "شاردینگ" است. روش کار شاردینگ اینگونه است که هر چه افراد بیشتری از شبکه استفاده کنند، تعداد تراکنش‌ها در هر ثانیه افزایش می‌یابد.

کاردانو در اواخر سال ۲۰۱۷ آزمایشی انجام داد که به بلاک چین اجازه داد تا ۲۵۷ تراکنش را در ثانیه پردازش کند. این تعداد به طور قابل توجهی بیشتر از بیت کوین و اتریوم است. با این حال، تیم سازنده قصد دارد تا این رقم را به ده هزار تراکنش در ثانیه برساند.

موافقان و مخالفان ارز دیجیتال ADA

موافقان

• تیم توسعه دهندهٔ مجرب. بنیانگذار آن پیش از این پروژه‌های موفقی مانند اتریوم و BitShares را به سرانجام رسانده است.
• اولین بلاک چینی که از لایه‌های دوگانه استفاده می‌کند (لایه‌های توافقی و محاسباتی).
• مقیاس پذیری بدون مرز. هنگامی که افراد بیشتری از بلاک چین استفاده کنند، تراکنش‌های بیشتری پردازش خواهد شد.
• ارزهای دیجیتال ADA تراکنش‌های ارزان و سریع را ارائه می‌دهد. 
• سیستم موافقت کاردانو نسب به بلاک چین‌های قدیمی دارای محیطی دوستانه تر است. و همچنین عادلانه تر عمل می‌کند.

مخالفان

• بسیاری از ادعاها مبنی بر عرضهٔ کوین ADA فقط در حد حرف هستند زیرا بلاک چین هنوز در حال تکمیل شدن است.
• سایر بلاک چین‌ها مانند ریپل، استلار و نئو پیش از این قادر به پردازش ۱۰۰۰ تراکنش بوده‌اند.
• بیشترین میزان پردازش در کاردانو تنها ۲۵۷ تراکنش در ثانیه است.
• مشکلات کماکان با کیف پول رسمی آن‌ها همراه است.