پوریا زعیم زاده
این روزها همهٔ نگاه‌ها به بیت کوین است. مطمئننا دربارهٔ آن خوانده‌اید اما اطلاعات کافی از نحوهٔ مبادله و بدست آوردن آن و دیگر ارزهای دیجیتال ندارید. در زمان نوشتن این مقاله هر بیت کوین ۶۰۰۰ دلار قیمت دارد و خیلی‌ها معتقدند ارزش آن به بیش از ۶۰,۰۰۰ هزار دلار خواهد رسید.
راه‌های کمی برای بدست آوردن بیت کوین وجود دارد. شما می‌توانید به سایت صرافی‌های آنلاین مراجعه کنید و مبلغ مورد نیازتان را با همراه داشتن کارت‌های اعتباری تهیه کنید. یا اینکه به یک شخص ثالث که دارای بیت کوین است مراجعه کرده و با پول نقد از او خریداری کنید.
همچنین یک راه پر هزینه وجود دارد که باید دستگاههای استخراج تهیه کنید و به استخراج بیت کوین بپردازید. اما برای اینکه از نحوهٔ مبادله و بدست آوردن بیت کوین مطلع شوید ابتدا باید بدانید که بیت کوین چیست و چگونه کار می‌کند.
بیت کوین چیست؟
- یک ارز دیجیتال: پولی که فقط به صورت دیجیتالی یافت می‌شود.
- همتا به همتا: ارسال از شخصی به شخص دیگر بدون نیاز به حضور شخص ثالث مانند بانک.
- عمومی: همهٔ تراکنش‌های بیت کوین در یک دفتر کل عمومی به نام بلاک چین ثبت می‌شوند. تمامی افرادی که دسترسی به اینترنت دارند می‌توانند تراکنش‌ها را در سطح شبکه مشاهده کنند.
- رمزنگاری: اطلاعات تراکنش رمزگذاری می‌شوند. یعنی اطلاعات تراکنش به صورت کدهای مخفی ثبت می‌شوند. کریپتو به معنای مخفی است، بنابراین بیت کوین به معنای پول مخفی است.
- تمرکززدایی: بیت کوین هیچ مرجع واحدی ندارد. شبکهٔ آن توسط هزاران کاربر و الگوریتم‌های رایانه‌ای کنترل می‌شود. هیچ مرجع واحدی، هیچ شخصی و هیچ ارگانی دربارهٔ عملکرد آن تصمیم نمی‌گیرد.
- توزیع شده: به این معنا که بلاک چین بیت کوین توسط هزاران کامپیوتر (نود) در سراسر جهان کنترل می‌شود و غیر قابل هک شدن است.
- تغییرناپذیر: یعنی هر تراکنشی که در بلاک چین بیت کوین ثبت شود دیگر تغییر نخواهد کرد و غیر قابل تغییر است.
نحوهٔ تراکنش‌های بیت کوین
لوسی قصد دارد ۱۰ بیت کوین به جودی ارسال کند. برای این کار، جودی و لوسی باید دو چیز را در اختیار داشته باشند:
آدرس عمومی : شبیه به آدرس ایمیل بیت کوین است. آدرسی عمومی یک نشانی دیجیتالی است تا کاربران بتوانند از طریق آن بیت کوین مورد نظر خود را ارسال یا دریافت کنند. برای اینکه لوسی بتواند مبلغ خود را به جودی ارسال کند باید آدرس عمومی او را بداند. آدرس عمومی در کل شبکه برای همه قابل مشاهده است.
کلید خصوصی : اگر آدرس عمومی را مانند ایمیل در نظر بگیریم، آنگاه کلید خصوصی مانند گذرواژهٔ ایمیل عمل می‌کند. کلید خصوصی برای آن است تا ثابت شود آدرس عمومی متعلق به کاربران است. هر شخصی که دارای آدرس عمومی برای دریافت یا ارسال بیت کوین است موظف است برای آن یک کلید خصوصی (گذرواژه) انتخاب کند. با انتخاب کلید خصوصی امنیت آدرس عمومی افزایش می‌یابد. کلیدهای خصوصی را فقط کسانی می‌توانند ببیند که قصد ارسال بیت کوین به یکدیگر را دارند، یعنی در مثال بالا فقط جودی و لوسی می‌توانند کلید خصوصی هم را ببینند.
طریقهٔ ارسال و دریافت
چگونه لوسی می‌تواند ۱۰ بیت کوین به جودی ارسال کند؟
- لوسی یک درخواست به شبکه ارسال می‌کند. درخواست او شامل آدرس عمومی جودی، مبلغ ۱۰ بیت کوین برای ارسال و هزینهٔ تراکنش برای ماینرها می‌شود. این درخواست شامل امضای کلید خصوصی لوسی نیز می‌شود که با استفاده از آن ثابت می‌کند که موجودی او برای ارسال مبلغ ۱۰ بیت کوین کافی است. این امضا "دادهٔ امضای تراکنش" نام دارد.
- ماینرها تراکنش را پردازش می‌کنند. آن‌ها اطلاعات جودی و لوسی را به صورت رمزگذاری شده در کنار هم می‌گذارند. یعنی اطلاعات را تبدیل به کدهای کامپیوتری به نام "شناسهٔ تراکنش" می‌کنند.
- صف‌های تراکنش، در انتظار پردازش. اگر لوسی هزینهٔ تراکنش ارزان را انتخاب کرده باشد باید مدت زمان زیادی را منتظر بماند. مثلا برای اینکه بسته‌ای به شهرستان ارسال کنید می‌توانید از پست پیشتاز که هزینهٔ بیشتری دارد استفاده کنید و بستهٔ شما ظرف ۳ روز کاری به مقصد برسد یا اینکه از پست عادی استفاده کنید که هزینهٔ ارزان دارد با این تفاوت که ۷ روز طول می‌کشد. لوسی نیز می‌تواند با ارسال مجدد تراکنش با هزینهٔ بیشتر روند را تسریع کند. اکنون شناسهٔ تراکنش مجددا رمزگذاری شده و به شناسه‌های تراکنش سایر کاربران اضافه می‌شود. این فرایند تا زمانی که اطلاعات تراکنش به ۱ مگابایت برسد ادامه می‌یابد.
- بلاک تایید می‌شود. بلاک به شبکه ارسال می‌شود و اگر ۵۱ درصد نودها موافقت کنند که اطلاعات آن معتبر است تایید می‌شود و در بلاک چین ثبت می‌شود.اکنون جودی ۱۰ بیت کوین دریافت می‌کند.
نحوهٔ استخراج بیت کوین
ماینرهای بیت کوین برای اینکه بتوانند تراکنش‌ها را پردازش و درون یک بلاک جدید بر روی بلاک چین ثبت کنند، نیاز به دستگاههای پردازش بسیار قدرتمند دارند. هر چه میزان قدرت پردازش دستگاه‌ها بیشتر باشد شانس حل کردن معادله‌های بیت کوین نسبت به کامپیوترهای خانگی و راه‌های قدیمی بیشتر است.
اکثر ماینرهای بیت کوین از دستگاههای منحصر به فردی به نام ASICs که مخصوص این کار ساخته شده‌اند استفاده می‌کنند. دستگاههای ماینینگ بیت کوین خیلی هم ارزان نیستند:
- دلار Bitmain Antminer 7915
- دلار Halong Mining DragonMint: 2226
- دلار Bitmain Antminer S9: 5999
به ازای هر بلاکی که توسط ماینرها استخراج شود، ۱۲.۵ بیت کوین پاداش به او تعلق می‌گیرد. ارزشی معادل ۱۲۰ هزار دلار! با این حال دستگاههای ماینینگ بسیار گران، پرصدا هستند و زود داغ می‌شوند. و اینکه با خریداری دستگاه V9 شانس رقابت با سایر دستگاه‌ها و حدس کدهای بیت کوین بسیار پایین است. از این رو بیشتر ماینرها به استخرهای استخراج می‌پیوندند.
استخرهای استخراج
استخرهای استخراج جامعه‌ای از ماینرها را در برمی‌گیرد که قدرت محاسباتی خود را برای استخراج بیت کوین به اشتراک می‌گذارند. ماینرها سهم پاداش‌های بلاک تولید شده را با توجه به نرخ قدرت هش هر ماینر بین آن‌ها تقسیم می‌کنند. شما برای بدست آوردن پاداش نیازی به خریداری دستگاههای ماینینگ ندارید، در عوض می‌توانید قدرت محاسباتی را از استخرهای استخراج با مراجعه به سایت آن‌ها (مثلا HashFlare) اجاره کنید. این بدان معناست که شما بدون داشتن دستگاههای ماینینگ از پاداش‌ها سهم دریافت می‌کنید.
کیف پول‌های بیت کوین
کیف پول‌های بیت کوین شامل دو نوع اطلاعات می‌شوند.
- آدرس عمومی : شبیه به آدرس ایمیل بیت کوین است. آدرسی عمومی یک نشانی دیجیتالی است تا کاربران بتوانند از طریق آن بیت کوین مورد نظر خود را ارسال یا دریافت کنند. برای اینکه شخصی بتواند مبلغ خود را به شخصی دیگر ارسال کند باید آدرس عمومی او را بداند. آدرس عمومی در کل شبکه برای همه قابل مشاهده است.
- کلید خصوصی : اگر آدرس عمومی را مانند ایمیل در نظر بگیریم، آنگاه کلید خصوصی مانند گذرواژهٔ ایمیل عمل می‌کند. کلید خصوصی برای آن است تا ثابت شود آدرس عمومی متعلق به کاربران است. هر شخصی که دارای آدرس عمومی برای دریافت یا ارسال بیت کوین است موظف است برای آن یک کلید خصوصی (گذرواژه) انتخاب کند. با انتخاب کلید خصوصی امنیت آدرس عمومی افزایش می‌یابد. کلیدهای خصوصی را فقط کسانی می‌توانند ببیند که قصد ارسال بیت کوین به یکدیگر را دارند.
کیف پول‌های بیت کوین انواع مختلفی دارند:
- موبایلی: شما می‌توانید از تلفن همراه خود برای دسترسی به دارای خود استفاده کنید. کیف پول موبایلی مزیت‌های بسیاری دارد به شرط آنکه موبایل خود را گم نکنید. Copay و Airbitz نمونه‌هایی از کیف پول‌های موبایلی هستند.
- دسکتاپ: یک نوع کیف پول سخت افزار است که مستقیما روی لپ تاپ یا کامپیوتر شخصی شما نصب می‌شود. کیف پول‌های دسکتاپ تنها زمانی امن هستند که فقط بر روی یک سیستم نصب شوند. Electrum و Exodus نمونه‌هایی از کیف پول‌های دسکتاپ هستند.
- آنلاین: کیف پول‌هایی هستند که معمولا توسط صرافی‌های دیجیتال عرضه می‌شوند. این نوع کیف‌ها برای کسانی که مرتب به مبادلهٔ بیت کوین مشغول هستند مناسب است. اگرچه نباید بعد از اتمام مبادله، دارایی خود را به صورت آنلاین رها کنید.
- سخت افزار: شما می‌توانید کلید خصوصی خود را با قابلیت حذف در این کیف‌ها ذخیره کنید. این کیف‌ها شبیه به USB و قابل حمل هستند. در ضمن قیمت آن‌ها کمی گران است. Ledger Nano S معادل ۸۰ دلار و Trezor معادل ۱۰۰ دلار.
- کاغذی: یکی از امن ترین راه‌های نگهداری از دارایی خود کیف پول کاغذی است. این کیف شامل یک نسخهٔ چاپی از کلید عمومی و خصوصی شما می‌شود که راهی بسیار امن برای ذخیرهٔ بیت کوین است. تنها ایرادی که می‌توان گرفت این است که آن‌ها به صورت کاغذی عرضه می‌شوند و احتمال خیس شدن یا صدمه دیدن آن بسیار است. البته هر کیف پولی مزایا و معایب خود را دارد و به همین خاطر است که در اختیار داشتن چندین کیف پول با ویژگی‌های مختلف همیشه توصیه می‌شود.
کیف پول‌هایی که به اینترنت متصل می‌شوند "کیف پول داغ" و آن‌هایی که به اینترنت متصل نمی‌شوند "کیف پول سرد" نامیده می‌شوند. بهترین راه برای ذخیرهٔ دارایی‌های دیجیتال خود ترکیبی از این دو است.
گروهخبری
کیمیارئیسی
نظر شما